ساختار معمولی موتور پره
شکل I ساختار موتور پره دوطرفه را نشان میدهد. موتور عمدتاً از استاتور 1، روتور 2، پره 3، صفحه پورت 11، محفظه 7، شافت انتقال 6 و سایر قطعات تشکیل شده است. در مقایسه با پمپ پره دوطرفه، موتور پره دوطرفه دارای ویژگیهای زیر در ساختار است.
① سطح داخلی منحنی استاتور شامل چهار بخش کاری و چهار بخش انتقال است.
② تعداد تیغهها معمولاً زوج است (تعداد تیغهها در موتور نشان داده شده در شکل I برابر با 12 است). تیغهها بهطور متقارن در روتور قرار گرفتهاند و فشار هیدرولیکی شعاعی بر روی روتور در حین کار متعادل است، بنابراین نیروی بلبرینگ کوچک است.
③ تیغه در موتور به صورت شعاعی با زاویه انحراف ۰ درجه قرار گرفته و نوک تیغه به صورت متقارن تراشیده شده است تا نیازهای چرخش به جلو و معکوس را برآورده کند.
④ فنر جوجهتیغ 5 که توسط پین 4 ثابت شده است در پایین تیغه نصب شده تا اطمینان حاصل شود که تیغه میتواند به سطح داخلی استاتور بچسبد و یک حجم بسته تشکیل دهد زمانی که موتور روشن میشود، تا از همپوشانی حفرههای فشار بالا و پایین جلوگیری کند.
⑤ پایین تیغه با روغن با فشار بالا پر شده است تا تیغه و استاتور به طور قابل اعتمادی تماس داشته باشند. به منظور اطمینان از اینکه پایین تیغه میتواند در حین چرخش به جلو و عقب موتور با روغن با فشار بالا پر شود، یک گروه از شیرهای چک با ساختار خاص باید در پوسته موتور 7 نصب شوند. در شکل I، 8 و 10 نشیمنگاهها هستند و 9 اسپول توپ فولادی شیر چک است. شکل پایین سمت راست نمودار شماتیک اصل کار شیر است.
به منظور بهبود فشار کاری و سرعت موتور پره، نیروی فشاری بین پره و استاتور باید کاهش یابد تا سایش تماس کاهش یابد. مانند پمپ پره، روشهای کاهش ضخامت پره، ساختار پره دوتایی، ساختار پره فنری، ساختار پره دختر و ساختار پره پلهای معمولاً برای کاهش تنش تماس بین پره و استاتور، کاهش سایش و بهبود عمر سرویس موتور به کار میروند.
به منظور بهبود کارایی حجمی موتور پرهای، میتوان از صفحه شیر شناور استفاده کرد. تحت تأثیر روغن فشار، صفحه شیر به سطح انتهایی روتور فشار داده میشود. هنگامی که سطح انتهایی ساییده میشود، فاصله محوری میتواند بهطور خودکار جبران شود.